Podstrona: Zaproszenie na uroczystość nadania tytułu Profesora Honorowego Politechniki Rzeszowskiej / POLITECHNIKA RZESZOWSKA im. Ignacego Łukasiewicza

Życiorysy profesorów honorowych Politechniki Rzeszowskiej:

Prof. dr hab. inż. Lesław Gołębiowski urodził się 1946 r. w Rzeszowie. Po ukończeniu I Liceum Ogólnokształcącego w Rzeszowie rozpoczął w 1964 r. studia na Politechnice Rzeszowskiej (wówczas WSI). Ukończył je w 1968 r., uzyskując tytuł inżyniera. W latach 1968-1970 studiował na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie i uzyskał tytuł magistra inżyniera elektrotechniki górniczej. Ukończył również studia na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego i uzyskał w 1976 r. tytuł magistra matematyki.

Stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie elektrotechnika teoretyczna, maszyny elektryczne nadała Mu w 1974 r. Rada Wydziału Elektrotechniki, Informatyki i Elektroniki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Dynamika maszyny asynchronicznej z uwzględnieniem nasycenia obwodu magnetycznego. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1997 r. na tym samym wydziale AGH w Krakowie na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. Residualne modele maszyn elektrycznych. W 2013 r. Lesław Gołębiowski uzyskał tytuł naukowy profesora.

Profesor Lesław Gołębiowski jest związany z Wydziałem Elektrotechniki i Informatyki od 1970 r. Początkowo pracował jako asystent w Katedrze Maszyn Elektrycznych (1970-1971), następnie jako kierownik Ośrodka Obliczeniowego PRz (1971-1975). W latach 1975-1997 był adiunktem w Zakładzie Podstaw Elektrotechniki i Informatyki, a w latach 1992-2012 zastępcą kierownika Zakładu Podstaw Elektrotechniki i Informatyki. Od 1997 r. jest zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego Politechniki Rzeszowskiej w Zakładzie Podstaw Elektrotechniki i Informatyki, dzisiejszej Katedrze Elektrotechniki i Podstaw Informatyki Politechniki Rzeszowskiej. Ponadto w latach 1987-2002 był głównym informatykiem w Miejskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej w Rzeszowie.

Dorobek Profesora Lesława Gołębiowskiego obejmuje ogółem 154 publikacje. Prace naukowe Profesora koncentrowały się na licznych zagadnieniach z zakresu elektrotechniki, maszyn elektrycznych i metod numerycznych. Przedstawione nowoczesne metody prof. L. Gołębiowski zastosował do zagadnień występujących podczas eksploatacji (również awarii) dużych turbogeneratorów. Prace te prowadził we współpracy z Katedrą Napędów Elektrycznych Mechatroniki Uniwersytetu w Dortmundzie oraz Katedrą Maszyn Elektrycznych AGH w Krakowie i ACK w Krakowie.

Za swoją pracę publikacyjną i badawczą Profesor Lesław Gołębiowski otrzymał wiele nagród i odznaczeń, w tym m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Nagrodę MNSWiT zespołową III stopnia za pracę naukową, Medal Komisji Edukacji Narodowej, medal „Zasłużonym dla Politechniki Rzeszowskiej”, 17 Nagród Rektora Politechniki Rzeszowskiej za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną

Dr hab. inż. Jerzy Lewicki, prof. Politechniki Rzeszowskiej, urodził się w 1930 r. w Krakowie. Szkołę średnią ukończył w Ropczycach w 1949 r. W latach 1949 –1953 studiował na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, uzyskując dyplom inżyniera elektryka, a w 1956 r. dyplom magistra inżyniera. Po skończeniu studiów pracował na Wydziale Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa AGH w Krakowie jako asystent, a następnie po uzyskaniu stopnia doktora jako adiunkt do 1968 r.

Stopień doktora nauk technicznych otrzymał na macierzystej uczelni w 1965 r. na podstawie dysertacji pt. Praca niektórych m-fazowych układów prostowniczych przy komutacji wieloanodowej . W 1968 r. Profesor Jerzy Lewicki rozpoczął pracę w ówczesnej Wyższej Szkole Inżynierskiej w  Rzeszowie najpierw w  Zakładzie Maszyn Elektrycznych, a  następnie w Zakładzie Urządzeń Elektrycznych. Prowadził badania z zakresu teorii obwodów energoelektronicznych, stając się prekursorem tej dziedziny wiedzy na terenie Podkarpacia. Zwieńczeniem prac badawczych i naukowych prowadzonych w Rzeszowie była rozprawa habilitacyjna pt. Zlinearyzowany model prądowo-strumieniowy transformatorów zasilających przekształtniki o komutacji naturalnej, na podstawie której Rada Wydziału Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej nadała Mu w 1998 r. stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie elektrotechnika, specjalność energoelektronika.

Profesor Jerzy Lewicki odegrał znaczącą rolę w historii Wydziału Elektrycznego Politechniki Rzeszowskiej, sprawując przez 23 lata funkcję kierownika Zakładu Urządzeń Elektrycznych (przemianowanego w 1979 r. na Zakład Energoelektroniki i  Elektroenergetyki) oraz przez 15 lat łącznie funkcję dyrektora Instytutu Elektrotechniki (na prawach wydziału), a następnie funkcję dziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Rzeszowskiej.

Za swoją pracę Profesor Jerzy Lewicki otrzymał wiele nagród i odznaczeń, w tym m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal im. Pożaryskiego, Złotą i Srebrną Odznakę SEP. Został także uhonorowany przez ministra nauki i szkolnictwa wyższego nagrodą III stopnia za osiągnięcia dydaktyczne oraz wielokrotnie Nagrodami Rektora Politechniki Rzeszowskiej.

W pracy zawodowej i życiu prywatnym Profesor zawsze prezentował dużą kulturę osobistą. Wczuwał się w potrzeby podległych mu pracowników. Jego dewizą zawsze była prawość i uczciwość. W październiku 1995 r. Profesor Jerzy Lewicki przeszedł na emeryturę, jednak nadal uczestniczył w działalności naukowej macierzystej jednostki i Wydziału.

Prof. dr hab. inż. Marian Pasko urodził w 1946 r. w miejscowości Las na Ziemi Żywieckiej. W 1971 r. ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej. Stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie elektrotechnika uzyskał na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej w 1977 r., a stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie elektrotechnika w 1994 r. na tym samym wydziale. W 2001 r. uzyskał tytuł profesora nauk technicznych. W 2004 r. decyzją ministra edukacji narodowej i sportu został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego na Politechnice Śląskiej.

Zainteresowania naukowo-badawcze Profesora obejmują szeroko rozumianą elektrotechnikę teoretyczną poszerzoną o zagadnienia z elektroniki, energoelektroniki, automatyki i sterowania maszyn elektrycznych. Nowatorskim obszarem działalności naukowej prof. Mariana Pasko są zagadnienia związane z zastosowaniem obserwatorów Luenbergera w maszynach elektrycznych. Profesor jest autorem i współautorem ponad 500 różnych publikacji, w tym monografii, rozprawy, podręczników akademickich oraz skryptów.

Profesor Marian Pasko wypromował 8 doktorów z dyscypliny naukowej elektrotechnika, był również promotorem doktoratu honoris causa prof. Stanisława Bolkowskiego. Recenzował kilkadziesiąt doktoratów, habilitacji i wniosków profesorskich (łącznie 73).

Jest autorem wielu opinii opracowanych dla Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułu Naukowego. Był ekspertem i recenzentem wielu wniosków o projekty badawcze, badawczo-rozwojowe oraz rozwojowe. Wypromował ponad 120 magistrów inżynierów oraz inżynierów elektryków i elektroników. Aktywnie współpracuje z kilkoma ośrodkami zagranicznymi (TU-VSB w Ostrawie, TU Bohema w Pilźnie, TU w Brnie, Politechniką Lwowską) oraz z Czeską Akademią Nauk.

Profesor M. Pasko ma bogaty dorobek organizacyjny zarówno na poziomie macierzystej uczelni, jak i ogólnokrajowym. Do najistotniejszych należy zaliczyć członkostwo w Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów w kadencji 2013-2016, dwóch sekcjach Polskiej Akademii Nauk (obecnie jest przewodniczącym Sekcji Teorii Elektrotechniki Komitetu Elektrotechniki PAN). Ponadto jest przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego IC-SPETO, członkiem Komitetów Naukowych i Programowych wielu innych konferencji naukowych. Profesor jest również członkiem Komitetów Naukowych licznych czasopism krajowych i zagranicznych, a także recenzentem w wielu czasopismach o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Był członkiem Zarządu Głównego PTETiS (1999-2017) oraz przewodniczącym Oddziału Gliwicko-Opolskiego PTETiS (do 2017). 

Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną otrzymał: Złoty Medal za Długoletnią Służbę, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, medale: KEN, Zasłużonym dla Politechnik Śląskiej, im. S. Fryzego, im. P. J. Nowackiego, im. M. Doliwo-Dobrowolskiego, im. R. Dzieślewskiego, Złotą Odznakę PTETiS. Otrzymał także dwukrotnie Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, kilkadziesiąt Nagród Rektora Politechniki Śląskiej.